Dobra ziemskie Smardzew w powiecie wartskim obwodzie i województwie kaliskim położone

  • XVIII wiek – Smardzew należy do Jabłkowskich
  • ~1783-1790 – dobra posiada Maciej Zbijewski h. Rola
  • 27 XI 1790 – Smardzew nabywa Jan Zbijewski, syn Macieja, za 60 000 złotych polskich. Akt wpisano do ksiąg grodzkich sieradzkich
  • ~1821 – założona została księga hipoteczna dóbr wg prawa Królestwa Polskiego
  • 9 VII 1822 – Smardzew nabywa Anastazy Rajkowicz Grabowski za 11 000 złotych polskich
  • 1823 – powstaje mapa graniczna Smardzewa i Łosieńca
  • 1823 – powstaje mapa całych dóbr Smardzew
  • 14 VII 1826  – dobra nabywa Feliks Konstanty Piątkowski h. Korab za 132 000 zł
  • 11 IV 1831 – czwartą część dóbr Feliks Piątkowski przekazuje jako darowiznę bratu Janowi Kantemu Piątkowskiemu
  • 23 XI 1849 r. – w Smardzewie umiera współdziedzic Jan Kanty Piątkowski, po którym czwartą część dóbr dziedziczy trójka dzieci: Nepomucena Białobrzeska, Zuzanna Muśnicka i Ignacy Piątkowscy
  • 5 i 17 X 1851 r. – spadkobiercy Jana Piątkowskiego odstąpili swoje części Smardzewa Feliksowi Piątkowskiemu przed rejentem sieradzkim i piotrkowskim
  • 9 X 1863 r. – w Smardzewie umiera Feliks Piątkowski, dziedzic Smardzew, były kapitan wojsk polskich, były deputat szlachty guberni grodzieńskiej; dobra na mocy testamentu dziedziczą bratanek Ignacy i Józefa z Białobrzeskich Piątkowscy, właściciele pobliskich Nosków i Pruchen, dotychczasowi dzierżawcy Smardzewa
  • ~1864 – na mocy ukazu o uwłaszczeniu chłopów z dóbr ziemskich Smardzew oddano chłopom 246 mórg i 236 prętów ziemi, potem także łąkę o powierzchni 12 mórg
  • 1869 r. – geometra Pełzucki sporządza plan dóbr
  • 1872 – geometra Dąbrowski wykonuje pomiary w dobrach Smardzew; do włościan należy 260 mórg i 276 prętów ziemi
  • ~1877 – w skład dóbr Smardzew wchodzą prócz wsi osady karczemna, młynarska „na Białej Nodze”, kowalska i leśna przy granicy z Zapustą; mają one powierzchnię 21 mórg i 105 prętów
  • 21 IV 1879 r. – w Smardzewie umiera Ignacy Piątkowski, dziedzic Wróblewa, Nosków i Smardzewa; dobra dziedziczy jego córka Konstantyna Ignacja, z męża Kuczborska
  • 1891 – pomiar dóbr przez geometrę Kazimierza Podziemskiego, majątek ma 465 mórg i 80 prętów
  • ~1900 – w wyniku podziału wspólnego pastwiska, dzielonego przez Smardzew i Zapustę Małą i miasto Sieradz, z dóbr Smardzew przekazano Zapuście Małej i Sieradzowi 4 dziesiatyny i 522 sążni pastwiska
  • ~1901 – całkowity rozmiar nadziału włościańskiego w Smardzewie wynosi 928 dziesiatyn i 482 sążnie
  • 1905 – powstaje plan dóbr autorstwa geometry Witomskiego
  • 1909 – pomiar i odrysowanie planu części dóbr przez geometrę Bronisława Bukowińskiego
  • IX 1909 r. – pomiar i odrysowanie części dóbr przez geometrę Kazimierza Walewskiego
  • 14 XII 1909 r. – Ignacja Kuczborska sprzedaje osadę młynarską Konstantynowi Kisielewiczowi za 1150 rubli; osada ma powierzchnię 277 prętów; powstaje dla niej nowa księga hipoteczna
  • 12 IV 1910 r. – dobra nabywa Ludomir Janicki za 28 000 rubli
  • ~1910 – z dóbr wydzielono osadę karczemną i kowalską o powierzchni 3 morgi i 52 pręty i założono dla niej osobną księgę hipoteczną
  • ~1910 – z dóbr wydzielono część o powierzchni 55 dziesiatyn i 2188 sążni i założono dla niej nową księgę hipoteczną o nazwie „Majątek Smardzew lit. A”
  • ~1910 – po wydzieleniu z dóbr osad karczemnej i kowalskiej, młynarskiej oraz dóbr Smardzew lit. A pozostało 196 mórg i 19 prętów kwadratowych powierzchni majątku
  • ~1910 – pomiar dóbr i wykonanie planu osady młynarskiej, kowalskiej i karczemnej przez geometrę Bronisława Bukowińskiego
  • ~1911 r. z dóbr wydzielona zostaje powierzchnia 64 dziesiatyny i 325 sążni (125 mórg i 45 prętów) i zostaje dla niej założona nowa księga hipoteczna pod nazwą „Majątek Smardzew lit. B”; w dobrach Smardzew pozostaje 35 dziesiatyn i 291 sążni ziemi (68 mórg i 160 prętów)
  • 31 VIII 1912 r. – dobra przejmuje córka Ludomira Janickiego, Helena Borysława Majchrzycka
  • 1914 r. – powstaje rejestr pomiarowy i plan dóbr wykonany przez geometrę Walewskiego
  • 1914 r. – powstaje plan osady młynarskiej W. Dymitrowicza
  • 1 IV 1914 r. – częściowa parcelacja, wydzielenie i sprzedaż 17 działek
  • 1917 – wydzielono z dóbr „Osadę Smardzew – Wojciechówka” i założono dla niej nową księgę hipoteczną
  • 1917 r. – wydzielono z dóbr 5 działek i założono dla nich nową księgę hipoteczną pod nazwą „Osada Smardzew – Górki”
  • 1919 r. – podział pastwisk nad Myją o nazwach „Błota” i „Międzyrowy” między chłopów; powstaje plan geometry Dymitrowicza
  • 22 XII 1920 r. – Helena Majchrzycka sprzedaje kolejne fragmenty dóbr włościanom, akt zawarto przed notariuszem Sikorskim w Błaszkach
  • 1920 r. – geometra Dymitrowicz dokonuje pomiaru części dóbr
  • 20 III 1922 r. – Helena Majchrzycka sprzedaje kolejne fragmenty dóbr włościanom, akt zawarto przed notariuszem Sikorskim w Błaszkach
  • 1929 r. – rozbiórka wiatraka w Smardzewie