Dobra Ziemskie Charłupia Mała i Część Dzierlina w Powiecie i Obwodzie Sieradzkim, Województwie Kaliskiem położone

• 27 III 1810 – Andrzej Walewski, właściciel Charłupii Małej, zapisuje w testamencie dobra synowi Józefowi; ich wartość wynosi 180000 złp; publikacja testamentu 29 X 1811 w Sądzie Pokoju powiatu warckiego
• ~1821 – założenie księgi hipotecznej dóbr wg przepisów Królestwa Polskiego[i]
• 10 V 1821 – dobra nabywa Antoni Zabłocki za 180000 złp; kontrakt zawarto przed notariuszem w Sieradzu
• ~1844 – toczy się spór graniczny między Charłupią Małą a Dzierlinem; powstaje mapa granicy autorstwa Klemensa Raczyńskiego
• 1 X 1845 – kolejny układ graniczny modyfikujący ustalenia z 1844 r.
• ~1848 – dobra w spadku przechodzą na dzieci Antoniego Zabłockiego: Wojciecha Stanisława Teofila i Karolinę
• 3 VIII 1848 – Wojciech S. T. Zabłocki sprzedaje swoją połowę dóbr Ludwikowi Kossakowskiemu
• 1 VI 1854 – Kossakowski przelewa własność połowy dóbr na Jakuba i Julię z Kostrzewskich Bemów
• 1864 – na własność włościan mocą ukazu o uwłaszczeniu chłopów przechodzi 115 mórg i 172 pręty kwadratowe ziemi
• 7 XI 1864 – Karolina z Zabłockich Olszewska przekazuje swoją połowę dóbr Bemom.
• 28 VII 1870 – sprzedaż fragmentów dóbr czterem nabywcom – włościanom
• ~1871 – odłączenie sprzedanej cząstki o pow. 105 mórg i 150 prętów; powstaje oddzielna księga hipoteczna pod nazwą „Część Charłupii Małej”[ii]
• 11 XI 1874 – Bemowie sprzedają dobra za 33203 rbs i 75 kop. Kacprowi Robaczyńskiemu, Józefowi Robaczyńskiemu, Kazimierzowi Bartoszowi i Wawrzyńcowi Gruchajowi
• ~1875 – przemierzenie gruntów włościański, których powierzchnia wynosiła 122 morgi i 279[?] prętów (4 morgi i 187 prętów nieużytków)
• 23 IV 1879 – Józef Robaczyński sprzedaje[?] swoją część Andrzejowi Barwaśnemu
• 28 V 1879 – Kacper Robaczyński sprzedaje[?] swoją część Piotrowi Osmulskiemu
• 17 II 1880 – Kazimierz Bartosz sprzedaje[?] swoją część Stanisławowi Kikowskiemu